من و مهمان بدحجاب!
«بِسْمِ اللهِ الرَّحمنِ الرَّحیم»
حتما حدیث پیامبر در مورد مهمان را شنیدیده‌اید که مهمان با آمدنش روزی‌اش را هم با خود می‌آورد و گناهان اهل خانه را با خود می‌برد. به راستی که من به این حدیث ایمان دارم چرا که بارها با چشمان خود دیده‌ام آن روزی و برکتی که با آمدن مهمان به خانه‌ام، نصیبم شده و احساس سبکی و آرامشی که بعد از رفتن مهمان‌ها دارم، گواه از برداشته شدن گناهانی می‌دهد که مهمان با رفتنش برده است.
همه‌ی ما مهمانی دادن و یا مهمانی رفتن را دوست داریم، اما امروزه با وارد شدن فرهنگ غرب؛ مادی‌گرایی، تجمل‌گرایی، بدپوششی، بی‌حیایی و مراعات نکردن آداب معاشرت از طرف بیشتر افراد، انسان را از مهمانی‌دادن و مهمانی‌رفتن منصرف می‌کند.
برای من و همسرم که این‌گونه بوده است. مهمانی‌رفتنمان تقریبا به صفر رسیده است! اما مهمان که می‌آید سعی می‌کنیم هم‌چنان با روی گشاده برخورد و پذیرایی کنیم.
حالِ شما را نمی‌دانم اما خودم وقتی بی‌حیایی اطرافیان را می‌بینم، از درون می‌سوزم و دلم به حال همسرم می‌سوزد که مجبور است دائم نگاهش را کنترل کند.
جالب این‌جاست که اصلا دنیای این افراد با دنیای ما فرق می‌کند؛ آن‌ها در عالمی و ما در عالمی دیگر سیر می‌کنیم.
از حال و احوال‌پرسی معمول که می‌گذرد، وقتی می‌بینی هیچ نقطه‌ی مشترکی نداری که در مورد آن صحبت کنی حالت گرفته می‌شود و تو مجبوری خودت را به بی‌خیالی بزنی و به همان چند کلمه حرف‌های معمولی دلت را خوش کنی.
همه شاید حرف مرا درک نکنند چرا که حتما هستند خانواده‌هایی که همه مقید و مذهبی‌اند و بیشترِ افراد دغدغه‌مند و اهل مراعات، ولی مطمئنم کسانی که مانند ما باشند هم کم نیستند. البته خانواده‌های ما غیر مذهبی نیستند اما متأسفانه دشمن در این جنگ نرم در فامیل ما پیروز شده و تقریبا بیشتر افراد فامیل، از مرد و زن مغلوب شده و راه ناصواب را در پیش گرفته‌اند.
نمی‌دانم دقیقا باید چه کاری انجام بدهیم و می‌دانم که نه قطع ارتباط، نه نصحیت، نه تند حرف‌زدن و نه حتی خوب حرف‌زدن در آن‌ها اثری نمی‌گذارد. ما فقط می‌توانیم مسیر درست خودمان را طی کنیم، باشد که شاید روزی برای یک نفر تلنگری باشیم.
من در مهمانی اخیر به مهمانم چند کتاب خوب معرفی کردم، کتاب‌هایی که می‌دانم اگر بخواند شاید فکرش را تغییر بدهد اما یقین دارم که آن فرد اصلا نخواهد خواند و این را از بی‌اعتنایی، حالات چهره و لبخند تمسخرآمیزش فهمیدم، ولی حداقل دلم را به این خوش می‌کنم که من به طور غیرمستقیم وظیفه‌ام را انجام داده‌ام.
به راستی که من، مسلمانی، نماز‌خواندن و عزاداری محرم‌وصفر از یک طرف و قبول‌نداشتن ولایت‌فقیه، خمس‌ندادن، مجالس لهو‌ولعب، بی‌غیرتی و بدحجابی از طرف دیگر را نمی‌فهمم، شما چطور؟
امام صادق (علیه‌السلام) می‌فرمایند: «مکارم ده تا است، اگر می‌توانی آن‌ها را داشته باش… : استقامت در سختی‌ها، راست‌گویی، امانت‌داری، صله‌رحم، میهمان‌نوازی، اطعام نیازمند، جبران کردن نیکی‌ها، رعایت حق و حرمت همسایه، مراعات حق و حرمت رفیق و در رأس همه حیا».*
______
* کافی (ط_الاسلامیه) ج2، ص 55و56، ح1
