شلهزرد عید غدیر
«بِسْمِ اللهِ الرَّحمنِ الرَّحیم»
با نام خدا، با عشق مولا، با وضو، ذکر روز، صلوات و به نیت نذری برای ائمه این روز که اسامی‌شان را روی برگه‌ای نوشته و بر درب یخچال چسبانده‌ام، مواد شلهزرد را آماده و مشغول پخت آن می‌شوم.
وقتی آن را هم می‌زنم به یاد خانواده، دوستان، همه‌ی مومنان و خودمان زیر لب أَمَّن یُجِیبُ… و دعا می‌خوانم.
چه لذتی دارد، آشپزی با دهان روزه، به نیت نذری برای ائمه و چه خوب‌تر که این پخت‌وپز، به هدف احیای سنت‌های کم‌رنگ شده و تبلیغ دین باشد.
امسال اولین سالی است که برای این روز تدارک می‌بینم.
نمی‌دانم چرا سال‌های قبل به این مهم توجه نداشتم؛ شاید فکر می‌کردم باید کاری بزرگ انجام دهم و کار کوچک فایده ندارد.
شاید منتظر بودم، کسی کاری به من بسپارد تا آن را انجام دهم.
شاید در نظرم، همین که ما در جشن مساجد و جشن محوری که در مصلای نماز جمعه برگزار می‌شود، شرکت می‌کنیم کافی است. شاید…
اما امسال به این نتیجه رسیدم که هر کس با توجه به توان و در حد خود، برای این روز باید کاری انجام بدهد و همین کارهای کوچک است که به یک‌باره جهشی بزرگ و فراموش‌نشدنی به وجود می‌آورد.
امروز فهمیدم با یک ظرف شلهزرد، با بسته‌ای کوچک برای هدیه، که یک حدیث از مولا و چهارده غنچه‌ی گل محمدی به نیت چهارده معصوم در آن بود نیز می‌شود این عید را برای خود و دیگران ماندگار کنیم.
مهم نیت خوب تو است و این که به عشق اهل‌بیت (علیهم‌السلام) و در جهت بزرگنمایی دین قدمی برداری، هر چند در نظرت کوچک باشد.
آهسته آهسته هم می‌شود به سمت اقدام و عمل رفت، مهم این است که تداوم داشته باشد.
امام علی (علیه‌السلام) در این‌باره می‌فرمایند:
«قَلِیلٌ مَدُومٌ عَلَیْهِ خَیْرٌ مِنْ کَثِیرٍ مَمْلُولٍ مِنْهُ؛ [عمل نیکوی] کوتاهی که همیشه ادامه یابد، بهتر است از [عمل] بسیار ملالت‌آور.»
حکمت ۴۴۴
