آیا آداب سفر را می‌دانید؟
«بِسْمِ اللهِ الرَّحمنِ الرَّحیم»
سفر علاوه بر شادی و نشاطی که به انسان هدیه می‌دهد طبق فرمایش رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) باعث برآورده شدن دعا هم هست. تابستان فصل فراغت و مسافرت است. پس چه خوب است که آداب مسافرت را بدانیم تا سفری خوش و خاطره‌انگیز داشته باشیم.
در ابتدا سفر را باید با صدقه و دعا آغاز کرد. امام صادق (علیه‌السلام) دراین‌باره می‌فرمایند: «سفرت را با صدقه آغاز کن و آیةالکرسی بخوان.»
البته دعاهای دیگری هم برای آغاز سفر وارد شده که خوب است در ابتدای سفر خوانده شود.
در روایات سفر شبانه و در روز شنبه خوب شمرده شده است. یکی از نشانه‌های شخصیت فرد هنگام سفر این است که توشه‌اش خوب و دلپسند باشد؛ یکی از این توشه‌ها خواندن سرود و شعری است که بیهوده نباشد.
دقت کنید که در سفر حتما وسایل ضروری را به همراه داشته باشید و چه بهتر که این وسایل زیادتر باشد تا اگر همسفری به آن نیاز پیدا کرد، به او هم بدهید. البته حواستان باشد که پس از بازگشت از سفر از همسفران بدگویی نکنید و رازپوش خوبی باشید.
وقتی قصد مسافرت دارید با دیگران خداحافظی کنید تا دعای آنان به سفرتان برکت دهد، البته زیاد هم معطل نکنید. در مکان‌های سرسبز و خوش آب و هوا توقف کنید و از زمین‌های خشک و بی‌حاصل به سرعت بگذرید.
اگر همسفر دارید هزینه‌ی سفر را پیشاپیش مشخص و جدا کنید تا با خیال راحت به سفر بروید و بهتر است با هم‌سطح اقتصادی خود مسافرت کنید نه با کسی که خرجی تو را می‌دهد تا خوار نشوید. امام صادق (علیه‌السلام) دراین‌باره می‌فرمایند: «با کسی مسافرت کن که او مایه زینت تو باشد؛ نه اینکه تو مایه زینت او باشی.»
امیرالمومنین (علیه‌السلام) نیز می‌فرمایند: «با کسی مسافرت نکن که برای تو به اندازه‌ای که تو برای او ارزش قائل هستی احترام نمی‌بیند.»
برای هر مسافرت فردی را به عنوان سرپرست انتخاب کنید. همیشه با همسفران مدارا کنید و خوش‌اخلاق باشید و حال بیماران و ناتوانان را رعایت کنید.
در هنگام بازگشت از سفر سوغات و هدیه را فراموش نکنید و نیاز نیست تمام اتفاقات سفر را پس از بازگشت برای دیگران تعریف کنید.
امام صادق (علیه‌السلام) دراین‌باره می‌فرمایند: «از جوانمردی به دور است که شخص خوبی‌ها و بدی‌های سفر را برای دیگران بازگوید.»
ان‌شاءالله که همراه با رعایت آداب سفر به سلامت بروید و برگردید.
______
تمام آدابی که گفته شد از روایات کتاب مفاتیح‌الحیاة نوشته‌ی آیت‌الله جوادی آملی، فصل دهم است که به زبان ساده و مختصر بیان شد.
